Bu cinsel yönelim, 11-15 yaş aralığındaki çocuklara ve ergenlere yönelik romantik ve cinsel çekimleri temsil eder ve 13 yaşında zirveye ulaşır.
Çoğu ülkede 16 yaşında rıza yaşı uygulandığından, 15 yaşından büyük çocuklar bu bağlamda odak dışında kalmaktadır.
Bu bir zihinsel bozukluk olarak kabul edilmez, ancak psikiyatrideki rolünün tartışılması akıl hastalığı, ceza adaleti ve toplumsal inançlarla ilgili soruları gündeme getirmektedir.
Hebefili Bir Ruhsal Bozukluk mudur?
Hebefili, DSM-5'e göre bir bozukluk değildir. Son baskı oluşturulduğunda bu çok tartışmalı bir tartışmaydı. Bazı araştırmalar hebefilinin ayırt edilip teşhis edilebildiğini ve pedofiliden daha sık görüldüğünü öne sürüyor. Ancak pek çok uzman, kavramın geçerli verilerden yoksun olduğunu, evrimsel biyolojiye aykırı olduğunu ve teşhisin, suçun failinin cinsiyeti için yasal bir boşluk sunacağını ileri sürüyor.
Hebefilinin Pedofiliden Farkı Nedir?
Bugün çoğu insan, genç bir ergenle seks yapma arzusuyla hareket etmenin, hebefili'nin iğrenç ve suç olduğuna inanır. Ancak evrimsel bir perspektiften bakıldığında bu çekiciliği deneyimlemek patolojik değildir; ergenlik çağına girmiş ve üreyebilen bir gence ilgi duymak geçerli bir üreme davranışıdır. İnsanlar gençlikte güzelliği algılamaya programlıdır çünkü bu, doğurganlığın güçlü bir göstergesi olabilir. Ancak elbette bu, günümüz çağında tacizde bulunan yırtıcılara hiçbir gerekçe sağlamaz.
Hebefili'yi Zihinsel Bir Hastalık Haline Getirmenin Hukuki Eleştirisi Nedir?
DSM-5'e dahil edilmek üzere cinsel bozukluklara ilişkin üç öneri değerlendirildi: hebefili, parafilik zorlayıcı bozukluk (tecavüze eğilim) ve hiperseksüalite (kompulsif cinsel davranış). Bu öneriler, adli bağlamlarda çalışan ruh sağlığı profesyonelleri tarafından eleştirildi ve sonuçta reddedildi. Eleştirmenler, hebefiliyi bir hastalık olarak tanımlamanın, seks suçlularını ceza adaleti sistemi yerine belki de süresiz olarak psikiyatri merkezlerine sevk edebileceğine inanıyordu.
Hebefili İle Hangi Faktörler İlişkilidir?
Cinsel suçlar için bir risk faktörü, çocuklukta cinsel istismar geçmişine sahip olmaktır; özellikle de bu istismarın kabul edilmemiş, tanımlanmamış ve tedavi edilmemiş olması durumunda. Bununla birlikte, tüm cinsel suçluların cinsel istismar geçmişi yoktur ve çocukluğunda cinsel istismara uğrayan kişilerin tümü de istismarcı haline gelmez.